Problem niewydolnych naczyń żylnych jest obecnie tak szeroki, że w ostatnich latach powstało wiele skutecznych metod, które można zastosować jako alternatywę dla operacji. Jedną z najczęściej zalecanych pacjentom jest skleroterapia. Według flebologów, większość poszerzonych naczyń żylnych można usunąć właśnie przy pomocy tej metody, bez konieczności cięcia chirurgicznego i długotrwałej rekonwalescencji. Skuteczność skleroterapii opiera się przede wszystkim na odpowiednich preparatach, które podaje się do chorych żył cienką igłą. Pod ich wypływem naczynia ulegają obkurczeniu i powolnemu zanikaniu.

Rodzaje środków
Preparaty stosowane do skleroterapii można podzielić przede wszystkim ze względu na ich konsystencje. Wyróżnia się środki płynne i pianowe. Te pierwsze są zwykłymi roztworami, które stosuje się najczęściej do zamykania małych naczyń, na przykład teleangiektazji zwanych powszechnie pajączkami. Wstrzykuje się je cienką igłą, dlatego można zachować bardzo wysoką precyzję zabiegu. Preparaty piankowe stanowią natomiast płyn zmieszany pod małym ciśnieniem z powietrzem. Zwiększają dzięki temu swoją objętość, a ponadto nie rozlewają się po żyle, a oblepiają jej ścianki. W przypadku większych żylaków to właśnie ten rodzaj środków stosuje się najczęściej.

Działanie preparatów
Preparat można podzielić również ze względu na ich działanie. Tutaj zazwyczaj obowiązuje trójpodział. Wśród pierwszej grupy znajdują preparaty na bazie detergentów, czyli środków łączących się z lipidami tłuszczowymi błon komórkowych. Powodują ich uszkodzenie i prowadzą do zniszczenia warstwy podstawnej oraz środkowej. Wśród zarejestrowanych i najczęściej stosowanych przez lekarzy preparatów można wyróżnić polidokanol oraz siarczan sodowy tetradecylenu. Drugą grupę stanowią osmotyki, czyli substancje hipertoniczne takie jak roztwór glukozy i chlorku sodu. Pod wpływem wytwarzanego przez nie ciśnienia, powodują odwodnienie ścian żylnych, a w konsekwencji ich obumarcie. Ostatnią kategorią są środki drażniące, takie jak ałun chromowy glicerolu, który powoduje denaturację białek ściany naczynia.